Κοντογιώργης και πανδημία

Όταν ο κ. Κοντογιώργης μπερδεύει την δημοκρατία με τον κολεκτιβισμό.

27/11/2020: Ο κ. Κοντογιώργης δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο Σαχίνη:
Cretetv Antitheseis

https://www.youtube.com/watch?v=ruF2zHH2iiA

57:45

Σαχίνης: Να δούμε ένα χάρτη που δημοσίευσε ο Economist … Δείχνει πώς υποχώρησαν τον καιρό της πανδημίας τα στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα στις κοινωνίες των εκλεγμένων μοναρχιών όπως τις λέτε εσείς, στο όνομα της πανδημίας τα υπερβολικά μέτρα που ελήφθησαν χωρίς καν να συζητηθούν και υπερέβησαν πια τον ίδιο τον υγειονομικό λόγο για τον οποίο ελήφθησαν

+

αφήστε εκατό λουλούδια ν’ ανθίσουν

Η αυτονομία των ανθρώπων, των κοινοτήτων, των κρατών τους

αρνητικά, προφυλάσσει από ενδεχόμενη ολική καταστροφή του ανθρώπινου πολιτισμού

θετικά, συνεισφέρει στον εμπλουτισμό του ανθρώπινου πολιτισμού με καινοφανείς σχέσεις, ιδέες και πρακτικές.

αντικατάσταση του φυσικού απ’ το τεχνητό

το φυσικό είναι απείθαρχο, απρόβλεπτο

το τεχνητό εν γένει πειθαρχημένο, προβλέψιμο.

Το φυσικό αρνείται την καθυπόταξη σε ένα ολικό, περιεκτικό σύστημα

το τεχνητό οδεύει ακάθεκτο στην ανάπτυξη συμπεριληπτικού συστήματος.

Mπ. Μπρέχτ :Κουράστηκες…

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.

Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:

σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.

Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;

Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,θα μείνεις ξαπλωμένος.

Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.

Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;

Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν,είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.


Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.

Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;

Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;

Δεν είν’ έτσι.Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.

Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.

Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Πανδημία 2021: είναι αποτελεσματικό το κλειδαμπάρωμα;

Δύο χώρες:

Μεγάλη Βρετανία (Αγγλία+Ουαλία) με αυστηρά περιοριστικά μέτρα:

και Σουηδία με ελάχιστα μέτρα, κυρίως συστάσεις

Στη Μεγάλη Βρετανία η αύξηση των θανάτων σε σχέση με το μέσο όρο της προηγούμενης πενταετίας ήταν 13,91%, ενώ στη Σουηδία ήταν 4,46%.

Το σίγουρο είναι ότι κορωνοϊός υπάρχει. Το κρίσιμο, πολιτικό, ερώτημα είναι:

Το κλειδαμπάρωμα δουλεύει; Είναι αποτελεσματικό;

Ας απαντήσουμε με βάση τους αριθμούς.

• Τα στοιχεία από εδώ:
  
  https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/birthsdeathsandmarriages/deaths/bulletins/deathsregisteredweeklyinenglandandwalesprovisional/weekending1january2021
  
  https://www.statista.com/statistics/525353/sweden-number-of-deaths/

Ένα σχόλιό μου που ενοχλούσε και διαγράφηκε*.

1. Αυξήσατε τις ΜΕΘ στη χώρα μας; Πόσο;

2. Αυξήσατε τις νοσοκομειακές κλίνες; Πόσο; Ενισχύσατε την πρωτοβάθμια περίθαλψη; Πώς;

3. Στη Σουηδία γιατί δεν κατέρρευσε το υγειονομικό σύστημα; Στη Βρετανία; Δέκατη χώρα σε θύματα ανά εκατομμύριο. Κατέρρευσε και δεν το μάθαμε; Κατέρρευσε στη Βόρεια Ιταλία και ίσως στην Ν. Υόρκη. Το γιατί ας το ψάξουν οι πολίτες τους. Εμείς ξέρουμε τι φταίει για τη χώρα μας.

4. Αύξηση στη χρήση αντικαταθλιπτικών και άλλων ψυχοφαρμάκων είχαμε εν μέσω lockdown;

5. O covid δεν είναι ευλογιά!! Τα εμβόλια για τις δυο αρρώστιες έχουν διαφορετική σχέση με το χρήστη τους.

6. Τα lockdown και οι μάσκες πώς τεκμηριώνεται ότι όντως περιορίζουν τη διασπορά του ιού; Χώρες με lockdown και μάσκες βρίσκονται, στην ίδια δεκάδα με χώρες χωρίς lockdown ή μάσκες, στον κατάλογο με τα θύματα ανά εκατομμύριο κατοίκων.

7. Τα lockdown δεν είναι βέβαιο ότι μειώνουν τη διάδοση του κορονοϊού είναι βέβαιο όμως ότι έχουν και άλλες συνέπειες. Συνεπώς δεν πρέπει να συμβουλευόμαστε μόνο ιατρούς αλλά και οικονομολόγους και νομικούς και ψυχολόγους και παιδαγωγούς κ.ά.

8. Πότε είχαμε υποχρεωτικό (έστω και έμμεσα) εμβολιασμό τα προηγούμενα εκατό χρόνια για οποιαδήποτε ασθένεια προκειμένου να πετύχουμε ανοσία αγέλης; Οι γιατροί καλούσαν τους ανθρώπους να εμβολιαστούν για το προσωπικό τους καλό κι όχι για το καλό της κοινωνίας. Τι άλλαξε;

9. Η πιθανότητα επιβίωσης τυχαίου ανθρώπου , με τον εμβολιασμό αυξάνει στο 99,51 % απ’ το 99,5 % που είναι χωρίς αυτόν. Καθώς λοιπόν εκλείπει το προσωπικό όφελος απ’ τον εμβολιασμό ενάντια στον κόβιτ, απομένει η κρατική επέμβαση. Ο ετήσιος υποχρεωτικός εμβολιασμός του 70 % των κατοίκων είναι στον ορίζοντα.

10. Πανδημίες ιογενούς αναπνευστικής λοίμωξης δεν είχαμε μόνο το 1918. Είχαμε και το 1958 και το 1967. Γιατί δεν είχαμε έκτακτα μέτρα και υποχρεωτικό εμβολιασμό τότε;

11. Δυστυχώς η αντιμετώπιση της πανδημίας του κόβιτ 19 μέσω περιοριστικών μέτρων της κοινωνικής ζωής δείχνει ότι την ίδια τακτική θ’ ακολουθούμε από εδώ και πέρα για κάθε ενδεχόμενη πανδημία.

12. Με τους ενδεχόμενους φορείς ιού AIDS τι προτείνουν οι επιστήμονες να κάνουμε;

Το πρόβλημα με τους υποστηρικτές των περιοριστικών μέτρων είναι ότι αντιλαμβάνονται την αντιμετώπιση του κόβιτ ως επιστημονικό πρόβλημα, ως πρόβλημα εργαλειακής ορθολογικότητας. Το πρόβλημα όμως είναι πολιτικό. Και ως τέτοιο εν τέλει θα αντιμετωπιστεί σε συνάρτηση με το ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο.

Υπάρχει εναλλακτική ! !

– Περιορισμός, εθελοντικός, των ηλικιωμένων και των ευάλωτων.

– Ιδιαίτερα αυστηρός έλεγχος σε γηροκομεία και νοσοκομεία.

– Εθελοντικός εμβολιασμός ενάντια στον κόβιτ.

---

Τι δεν έγραψα στο σχόλιο και θάθελα να συμπληρώσω.

α. Τι παραπάνω θα κάναμε αν η διάμεση ηλικία των θανόντων δεν ήταν τα 80 έτη αλλά τα 30;

β. Ενώ παίρνουν οι κυβερνώντες διαφορετικής έντασης μέτρα ανά περιοχή δεν επιτρέπεται να πάρουμε διαφορετικής έντασης μέτρα ανά ηλικιακή ομάδα. Γιατί είναι λογικό κάτι τέτοιο;

γ. Φαίνεται η έλλειψη πλέον της αξιοκρατικής λειτουργίας στους χώρους της δικαιοσύνης, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των πανεπιστημίων.

* Το δημοσίευσα στο ThePressProject στο άρθρο https://thepressproject.gr/mia-protis-taxeos-tekmiriomeni-apantisi-stin-anefthynotita-stin-enimerosi-gia-ton-koronoio. Δυστυχώς κρίθηκε ανεπιθύμητο και αφαιρέθηκε.

Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η ανάπτυξη της λεγόμενης κριτικής σκέψης στους νέους;

Είμαστε σίγουροι πως παρέχουμε την ορθή παιδεία στους νέους μας μέσα απ’ τα σχολεία; Δεν πρόκειται βέβαια τόσο για το χρόνο που περνούν εντός των σχολείων όσο για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Μια εκπαίδευση που δεν στοχεύει πλέον και ευτυχώς, στο να τους κάνει όλους επιστήμονες. Εξακολουθεί όμως να βρίθει από στοιχεία επιστημών, θετικών και ανθρωπιστικών, που κανείς απ’ τους νέους μας δεν θα χρησιμοποιήσει στην επαγγελματική του ζωή. Για ποιο λόγο; Με ποιο στόχο όλ’ αυτά;

Σε μια ανεπτυγμένη τεχνολογικά κοινωνία η λεγόμενη ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των τυχαίων πολιτών είναι βόμβα στα θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού και του τεχνολογικού συστήματος που τον στηρίζει. Αυξάνει την πιθανότητα αμφισβήτησης των αποφάσεων που παίρνει η πλειοψηφία των ειδικών σε έναν κλάδο από, επί της ουσίας, ανώριμους πολίτες.

Το να διδάσκονται μαθηματικά, ιστορία, φυσική, βιολογία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία, άνθρωποι που τελικά θα γίνουν φυσικοθεραπευτές, καλλιτέχνες, δικηγόροι, οικονομολόγοι, ηλεκτρονικοί, κ.ά., δηλαδή ειδικοί σε συγκεκριμένους τομείς της παραγωγής, τους δίνει όχι μόνο την, προφανώς κίβδηλη, δυνατότητα αλλά και την υπερβολική αυτοπεποίθηση πως δήθεν μπορούν να κρίνουν και τελικά ν’ αμφισβητήσουν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας των, επί του εκάστοτε ζητήματος, ειδικών. Απαράδεκτα κι επικίνδυνα πράγματα στα πλαίσια μια ανεπτυγμένης και ως εκ τούτου πολύπλοκης κοινωνίας που έρχεται αντιμέτωπη ολοένα και περισσότερο με πλανητικά και μακροχρόνια προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή, οι πανδημίες, οι κρίσεις χρέους των κρατών κ.λ.π. Αλίμονο, έχουμε φθάσει στο σημείο ν’ αμφισβητείται π.χ. η θετική επίδραση που έχει στο κλίμα η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις κορυφές των βουνών και στα ακατοίκητα ερημονήσια από ανθρώπους που όχι μηχανικοί δεν είναι αλλά πιθανόν να μην έχουν καν περάσει απ’ τη πόρτα ενός πανεπιστημίου μια φορά στη μέχρι τώρα ζωή τους.

Κάποιοι απ’ τους συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, ειδικοί ίσως σε κάποιον ιδιαίτερο αλλά άσχετο τομέα, φθάνουν στο σημείο μάλιστα, επειδή μπορούν να διαβάσουν μια γραφική παράσταση ή έναν πίνακα στατιστικών δεδομένων και κάνα δυο σχετικά άρθρα με εξειδικευμένη ορολογία, να νομίζουν ότι δικαιούνται να διατυπώσουν κρίση περί της ορθότητας ή μη των αποφάσεων περί του δέοντος που έλαβαν άνθρωποι με δεκαετίες ενασχόλησης στο συγκεκριμένο θέμα. Επιζητούν εν τέλει να υποβιβάσουν τους ανά τομέα ειδικούς σε ρόλο απλού συμβούλου. Όμως ακόμα και οι επαγγελματίες πολιτικοί που σε περασμένες δεκαετίες κρατούσαν ζηλότυπα για τον εαυτό τους το τελευταίο λόγο επί παντός πολιτικού ζητήματος έχουν πλέον συνειδητά απεμπολήσει αυτό τους το δικαίωμα για πλείστα απ’ αυτά. Θέλοντας και μη παραχωρούν στους καθηγητές οικονομικών την οικονομική πολιτική, στους καθηγητές κλιματολογίας και γενικότερα οικολογίας την λήψη μέτρων για την κλιματική αλλαγή, στους ψυχολόγους και τους παιδαγωγούς τα σχετικά με το εκπαιδευτικό σύστημα και τη λειτουργία των σχολείων και πάει λέγοντας.

Οι διαφωτιστές θέλησαν να επεκτείνουν την γενική παιδεία σε σημείο που ν’ αφορά όλους τους ανθρώπους. Στόχευαν στην εξάλειψη των προκαταλήψεων και του ανορθολογικού τρόπου ζωής. Δεν μπορούσαν όμως να φανταστούν πως η εκπαίδευση ικανού αριθμού ειδικών σε κάθε τομέα της ατομικής και της κοινωνικής ζωής θα έφτανε στο σημείο να καταστήσει περιττή την ανάπτυξη κριτικής σκέψης ενός εκάστου των ατόμων. Αρκεί η ανάπτυξη της συλλογικής κριτικής σκέψης με τη μορφή των ειδικών ανά τομέα γνώσης για να αχρηστέψει το ρόλο του μαζικού σχολείου ως διαφωτιστή των ανθρώπων. Φθάνει τα άτομα να πεισθούν πως για κάθε πρόβλημά τους πρέπει ν’ απευθύνονται στον κατάλληλο ειδικό, να παίρνουν τις κατάλληλες οδηγίες και να τις ακολουθούν πιστά. Από κει και ύστερα ο ρόλος του σχολείου είναι πλήρως καθορισμένος. Θα παρέχει τις προϋποθέσεις εξειδίκευσης του κάθε νέου σε έναν κλάδο της παραγωγής. Την ανάγνωση, τη γραφή και τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής. Μετά τα τέσσερα πρώτα χρόνια δηλαδή στο σχολείο, η σχολική ζωή δεν είναι απαραίτητη παρά για τη περαιτέρω συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και την επιτυχή κοινωνικοποίησή τους, καθώς και, όπως προείπαμε, την εξειδικευσή τους. Ο,τιδήποτε άλλο άσχετο με αυτό το ρόλο του σχολείου πρέπει ν’ απορριφθεί ως επί της ουσίας υπονομευτικό της περαιτέρω ανάπτυξης της σύγχρονης κοινωνικής ζωής.

Ακόμα καλύτερα θα είναι τα πράγματα στο μέλλον. Η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης θα επιτρέψει την λήψη αποφάσεων από ειδικούς, όχι ανθρώπους, αλλά υπερυπολογιστές, για οποιοδήποτε θέμα. Η συλλογική κοινωνική ζωή αλλά και η ζωή του κάθε ατόμου στην τελευταία της λεπτομέρεια θα είναι όχι μόνο από επιστημονική αλλά και από ηθική σκοπιά, ίσως ακόμα και από φιλοσοφική, ορθολογικά καθορισμένη. Θ’ ανοίξει έτσι ακόμα περισσότερο ο δρόμος, αλλά θα επιταχυνθεί και η πορεία, προς ένα ολοένα και πιο άνετο και απροβλημάτιστο τρόπο ζωής για όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Το ανθρώπινο είδος τα προετοιμάζει όλα αυτά εδώ και αρκετούς αιώνες. Βαδίζει τον αναπόφευκτο δρόμο της προόδου.

Διονύσης Σ. Αλεξόπουλος

Γενικευμένη καραντίνα. Απορίες και συμπεράσματα

Γιατί γενικευμένη καραντίνα; Ήταν αναπότρεπτη;

Συνεχίζοντας ένα διάλογο που θα έπρεπε να γίνεται θεσμικά και συγκροτημένα.

1η απορία. Η Ταϊβάν, η Ιαπωνία, η Ν. Κορέα ακολούθησαν την ίδια πορεία;

Με τη γενικευμένη καραντίνα η κυβέρνηση καθυστερεί την εξάπλωση του κορονοϊού. Μειώνει το ρυθμό εμφάνισης νέων κρουσμάτων. Μήπως έτσι θα εξαλειφθεί εν τέλει ο κορονοϊός απ’ τη κοινότητα; Προφανώς και όχι. Τελικά θα νοσήσει το 60 με 70% του πληθυσμού. Ο κορονοϊός μπορεί να μεταδίδεται πιο αργά αλλά εξακολουθεί να μεταδίδεται. Συνεπώς οι ηλικιωμένοι που θα νοσούσαν χωρίς την εφαρμογή της γενικευμένης καραντίνας θα νοσήσουν και με την εφαρμογή της. Σημαίνει αυτό ότι θα πεθάνουν όσοι ήταν να πεθάνουν και χωρίς την γενικευμένη καραντίνα; Όχι. Χωρίς τη γενικευμένη καραντίνα θα πέθαιναν κι άλλοι, πολλοί περισσότεροι. Το σύστημα υγείας θα κατέρρεε. Άνθρωποι που θα γλίτωναν, αν νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ, θα έμεναν ακάλυπτοι ακριβώς γιατί αυτοί που θα χρειάζονταν νοσηλεία θα ήταν περισσότεροι απ’ τις διαθέσιμες κλίνες. Θα γλυτώσουν λοιπόν όσοι θα τύχουν επιτυχούς περίθαλψης απ’ το σύστημα υγείας που είναι ακόμα σε λειτουργία ακριβώς λόγω της γενικευμένης καραντίνας.

Τι σημαίνουν όλ’ αυτά; Η κυβέρνηση δεν δρα με στόχο τη μείωση της θνησιμότητας (ειδικά των ηλικιωμένων μιας κι αυτούς κτυπά κυρίως ο κορονοϊός) Προσπαθεί μόνο να προλάβει την κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας και την συνεπαγόμενη τεράστια αύξηση της θνησιμότητας.

Τι μπορεί να διαφεύγει στον παραπάνω συλλογισμό; Δύο τουλάχιστον παράγοντες.

1. Πριν ο κορονοϊός προλάβει να διαδοθεί στο 60 με 70% του πληθυσμού θα έχει βρεθεί το εμβόλιο!
2. Νέα φάρμακα ενάντια στον κορονοϊό θα αυξήσουν την αποτελεσματικότητα της ιατρικής φροντίδας.

Και τα δύο είναι ενδεχόμενα. Αλλά πόσο πιθανά;

2η απορία: Οι γέροι αποκλείεται να τη γλυτώσουν. Ε;

Οι κυβερνήτες λένε πως νοιάζονται για τους πολίτες με ευάλωτη υγεία. Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που τους νοιάζει είναι να μη φανεί η γύμνια του κρατικού μηχανισμού. Είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Κυβερνούν οι ίδιοι κι οι ίδιοι εδώ και δεκαετίες. Τρέμουν ότι θα καταβαραθρωθούν πολιτικά. Φοβούνται πως ο κορονοϊός θα αποτελειώσει αυτό που άρχισαν τα μνημόνια.

Κι όμως δεν είναι της μοίρας μας γραφτό. Υπάρχει εναλλακτική. Δεν υπάρχουν μονόδρομοι στη ζωή.

Ο Π.Ο.Υ προέτρεψε σε μαζικά τεστ στο πληθυσμό. Ν’ ανακαλύπτονται τα νέα κρούσματα και να τίθενται σε δεκαπενθήμερη αυστηρή καραντίνα.

Απ’ τη μια τα τεστ και η απομόνωση όσων βρεθούν θετικοί στον ιό και απ’ την άλλη η αυστηρή καραντίνα όλων των πολιτών που είναι άνω των 60 ή με ευάλωτη υγεία όχι μόνο θα προστάτευε απ’ την κατάρρευση του συστήματος υγείας αλλά θα διέκοπτε και την μετάδοση του ιού.

Απορία 3η: Γιατί οι υπεύθυνοι θεώρησαν αδύνατο το περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού; Γιατί αποδέχθηκαν το αναπόφευκτο του θανάτου του 10% (τόσο υπολογίζεται το ποσοστό θνησιμότητας;) των ηλικιωμένων και ευάλωτων πολιτών; Γιατί περιορίσθηκαν μόνο στη μείωση του ρυθμού εξάπλωσης και όχι στο σταμάτημα της εξάπλωσης;

 

Διονύσης Σ. Αλεξόπουλος

Σαν να μην πέρασε μια μέρα; 1947 η έκθεση Porter

https://el.wikipedia.org/Έκθεση Πόρτερ

Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

Απ’ ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολι­τική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος… […….] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.

Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οι­κονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυ­μούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.

Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο­κομίζει κανένα όφελος απ’ αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελ­λάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.

Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κρά­τος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.

Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας – οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου – θα ενεργοποιηθεί. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τ’ αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντι­κότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ’ τα πιο φίνα κρασιά και φα­γητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αρι­στοκρατικών σπορ.

Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή…

 

Η ΕΜΜΕΤΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΚΗ ΠΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗ

Άκης Πάνου συνθέτης και στιχουργός, Η έμμετρη επιστολή του Άκη Πάνου στον Χατζιδάκι, Μάνος Χατζιδάκις συνθέτης, Περιοδικό “Λαϊκό Τραγούδι”
Το 1975, ο Άκης Πάνου έστειλε την παρακάτω σύντομη επιστολή στους διευθυντές των τότε κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών:

«Κύριε διευθυντά,
παρακαλώ γνωρίσατέ μου τους λόγους εξωστρακισμού της εργασίας μου όσο και εμού, από τα αφ’ ημάς μέσα ενημέρωσης».

Ο Μάνος Χατζιδάκις, τότε διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος, του απάντησε με την παρακάτω επιστολή:

«Δεν γνωρίζω την περίπτωσή σας και σας διαβεβαιώ ότι εις όλας τας αλλαγάς που επιχειρούμεν προς το καλύτερον των προγραμμάτων του ΕΙΡΤ, δεν έπεσαν εις την αντίληψήν μου, ούτε η εργασία σας, ούτε ο εξωστρακισμός της εργασίας σας, κατά συνέπειαν. Ως εκ τούτου, δεν αντιλαμβάνομαι το πνεύμα της διαμαρτυρίας σας».
Υπογραφή: Μάνος Χατζιδάκις

Η ανταπάντηση του Άκη στο Μάνο ήταν έμμετρη:

«Ομολογώ πως τά ’χασα και ντράπηκα λιγάκι

παίρνοντας την απάντηση του Μάνου Χατζιδάκι

εκ της οποίας φαίνεται σαφώς πως δεν υπάρχω

ή ότι ψύλλους στ’ άχυρα επί ματαίω ψάχνω.

Δεν είναι αλήθεια και μικρό, μια φυσιογνωμία

της μουσικής της διεθνούς όπως o κατωτέρω

να σου δηλώνει καθαρά και εν πάση συντομία

«σας θεωρώ ανύπαρκτο, ποιος είστε, δεν σας ξέρω…»

Βεβαίως είναι φυσικό, ο Μάνος Χατζιδάκις

να αγνοεί το ασήμαντο καθ’ όλα άτομό μου.

Ομοίως είναι φυσικό, σαν άνθρωπος πολλάκις

να βρίζω τη μικρότητα και το φιλότιμό μου.

Όμως δεν απευθύνθηκα στον ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

αλλά εις την διεύθυνση και επανειλημμένως.

Αν μ’ αγνοεί ο μουσουργός (*) πικραίνομαι λιγάκι,

αλλά ο σιορ διευθυντής, τι λέει τ’ ανθρωπάκι;

Υπάρχουνε τραγούδια μου γνωστά και ουκ ολίγα

που τά’ γραψα όσες φορές με τσίμπησε η μύγα.

Τραγούδια που εμπήκανε στου καθενός το στόμα

και μόνο η διεύθυνσις τα αγνοεί ακόμα.

Τα ράφια του αρχείου σας αν ψάξετε λιγάκι

θα βρείτε τα τραγούδια μου τα ταλαιπωρημένα

εκεί στα ακατάλληλα, στο πίσω το ραφάκι,

Όχι εκεί, λίγο πιο κει, αυτά τα αραχνιασμένα.

Αλλά μια και είμαι άγνωστος να συστηθώ μου μένει,

ελπίζω εις δικαίωσιν όσον κι οι πεθαμένοι.

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω στην Αθήνα,

είμαι υιός του Στέφανου και της Ελευθερίας.

Τα παιδικά παιχνίδια μου μπουζούκι, μαντολίνα,

επάγγελμά μου μουσικός μηδέν κατηγορίας.

Οι αριθμοί ταυτότητας και διαβατηρίου,

μητρώου στρατιωτικού και απολυτηρίου,

νομίζω δεν χρειάζονται και δεν τους παραθέτω,

στεφανοχάρτι τό’χασα και τρέχα γύρευέ το.

Οι οφθαλμοί μου γαλανοί. Και το ανάστημά μου

δεκαοκτώ εκατοστά, ή ένα και εβδομήντα.

Άτεκνος με μια σύζυγο, τα τρία τα σκυλιά μου,

πρόπερσι σαραντάρησα και πάω για πενήντα.

Με ότι κι αν ασχοληθώ έχω επιτυχία,

γράφω στιχάκια, μουσική, σκαλίζω, ζωγραφίζω.

Κουσούρια: ο εγωισμός και η βωμολοχία

αν και αποφεύγω να μιλώ και πιο πολύ να βρίζω.

Ελλείψεις: ανοργάνωτος στας δημοσίας σχέσεις

και χλευαστής της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης

που αν υπάρχουν μέσα σου, έτσι και ψευτοδέσεις

τα ρίχνεις στον απόπατο, σκουπίζεσαι και φεύγεις.

Άπιστος ως το κόκκαλο για κείνα που δεν είδα.

Φανατικός εθνικιστής, μ’ όλη τη γη πατρίδα.

Δείχνω πως τους ανάξιους τους θεωρώ μεγάλους

ώστε να αποθρασύνονται, να μου πατάν τους κάλους.

Ελπίζω να σας φτάνουνε ετούτα τα στοιχεία.

Αν πάλι δεν σας φτάνουνε, ζητήσατέ μου κι άλλα,

κόλλες και γραμματόσημα στοιχίζουνε ψιχία

(ανάθεμά σε βρωμερή, απαίσια κουφάλα)

Αυτό δεν ήταν για σας και να με συγχωρείτε.

Ήτανε για το δόντι μου, που πρέπει να το βγάλω.

Από ένα δόντι ο άνθρωπος, πόσο ταλαιπωρείται.

Διατελώ μετά τιμής. Αυτά και τίποτε άλλο.

Άκης Πάνου του Στεφάνου.

Καλλιτέχνης γενικώς, για την περίπτωσή μας τραγωδός εμπειρικός.»

Με έκπληξη ο Άκης Πάνου έλαβε την παρακάτω ευγενέστατη και σοβαρότατη απάντηση του Χατζιδάκι στο δικό του δηκτικό στιχούργημα:

«Ζητώ συγνώμη διότι δεν εγνώριζα την περίπτωσίν σας. Πληροφορηθείς την γνησιότητα της εργασίας σας και του ήθους σας εις τον επαγγελματικό τομέα, εζήτησα και άκουσα τον δίσκο σας. Νά ‘στε δε σίγουρος, ότι εφ’ εξής δεν πρόκειται ν’ αφήσω τους παραγωγούς μας να αγνοήσουν εις τα προγράμματά τους την μουσικήν εργασίαν σας.
Μετά τιμής
Μ. Χατζιδάκις
Διευθυντής προγράμματος το ΕΙΡΤ
25/6/75»

Πηγή: Περιοδικό “Λαϊκό Τραγούδι”

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ (15 Δεκέμβρη 1933 – 7 Απρίλη 2000)

Φονικές φωτιές!!

Σπίτια μέσα στα δένδρα; Φονικός κίνδυνος. Αποδείχθηκε πλέον.

Ίσως υπάρχει λύση. Πανάκριβη. (Ας την πληρώσουν οι δημότες με συμμετοχή κατά 25% του εθνικού προϋπολογισμού.)

Εκτεταμένο σύστημα πυρόσβεσης με ατσάλινους σωλήνες μεταφοράς νερού και «πυραύλους» εκτόξευσης νερού.