Σαν να μην πέρασε μια μέρα; 1947 η έκθεση Porter

https://el.wikipedia.org/Έκθεση Πόρτερ

Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.

Απ’ ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολι­τική πρακτική από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος… […….] στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.

Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οι­κονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη αυτής της κλίκας επιθυ­μούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.

Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν απο­κομίζει κανένα όφελος απ’ αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελ­λάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στις ξένες χώρες.

Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κρά­τος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί. Αυτό ισχύει κατά κύριο λόγο για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα «Λίμπερτι», τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική Ναυτική Αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους.

Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας – οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου – θα ενεργοποιηθεί. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άνθρωποι πολύ γοητευτικοί, που μιλάνε πολύ καλά τ’ αγγλικά. Είναι πάντοτε πρόθυμοι, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την αμερικανική αποστολή για τα δικά τους συμφέροντα. Θυμάμαι ακόμα ένα από τα πιο επίσημα γεύματα ενός από τους σημαντι­κότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία απ’ τα πιο φίνα κρασιά και φα­γητά διάφορα, περίφημα γαρνιρισμένα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις ομορφιές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αρι­στοκρατικών σπορ.

Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομερή…

 

Τι μπορεί να γίνει με τα δάνεια;

Πρόταση: περικοπή των δόσεων των δανείων στο 30% του οικογενειακού εισοδήματος*,** χωρίς καμία άλλη αλλαγή στους όρους του δανείου.

          Πρόκειται ουσιαστικά για κούρεμα του δανείου που εξαρτάται απ’ το κατ’ έτος οικογενειακό εισόδημα του δανειολήπτη.

Π.χ. έστω δάνειο 150.000 € για 30 έτη. Ο δανειολήπτης πλήρωνε κανονικά τα πρώτα 5 χρόνια τη προβλεπόμενη απ’ τη σύμβαση δόση: 700 €. Έστω λοιπόν ότι λόγω μείωσης εισοδημάτων (μισθοί, ενοίκια που εισέπραττε η οικογένεια, κ.λ.π) το οικογενειακό εισόδημα έπεσε στα 1500 €. Τότε η δόση πρέπει να γίνει 450 € (=1500 . 0,3) μέχρι τα εισοδήματα αυξηθούν. Αν την επόμενη πάρει αύξηση ο δανειολήπτης στο μισθό του π.χ. γίνει 2000 € τότε η δόση πρέπει να γίνει 600 €. Αν αντίθετα βρεθεί άνεργος πρέπει η δόση να γίνει 0 €. Κι όλα αυτά μέχρι να περάσουν τα 30 χρόνια οπότε και θεωρείται πως δεν χρωστάει πλέον.

* Εισοδήματα (μετρητά) κάθε είδους (π.χ. μισθοί, μερίσματα, κέρδη, ενοίκια κ.λ.π.)

** Όσων υπεγραψαν τη διανειακή σύμβαση καθώς και των συζύγων τους.

Η παραπάνω πρόταση είναι υποψήφια για το πρώτο πανελλαδικό δημοψήφισμα. Όσοι έχουν facebook μπορούν να τη δουν εδώ: https://www.facebook.com/groups/609218299151080/610101669062743/?ref=notif&notif_t=group_comment_reply

Αποδομώντας την ιδέα της προόδου

του Γιάννη Μπίλλα

Παιδί του Διαφωτισμού η Πρόοδος υιοθετείται και εμπεδώνεται τον 19^ο αιώνα και ενσωματώνεται στο φαντασιακό των σημερινών ανθρώπων. Η Hannah Arendt περιγράφει στο βιβλίο της «Περί βίας» ότι η ιδέα της προόδου ήταν άγνωστη το 16^ο,17^ο και 18^ο αιώνα.

Στις προθέσεις μου είναι η αποδόμηση της αντίληψης που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία μας για την πρόοδο. Υπάρχει μια κυρίαρχη αντίληψη για την πρόοδο η οποία ορίζεται ουσιαστικά με μια ευθεία, ένα ευθύγραμμο σχήμα το οποίο οδηγεί στη διαρκή εξέλιξη των κοινωνιών, στην διαρκή ανάπτυξη της παραγωγής και της κατανάλωσης συνδεδεμένο με την ιδέα της ευτυχίας.

Αυτή η αντίληψη για την πρόοδο έχει σχεδόν εποικίσει το φαντασιακό των ανθρώπων των σημερινών κοινωνιών και υπέχει θέση θρησκείας για τους περισσότερους. Χωρίς την κριτική στην ιδέα της προόδου, κατά την γνώμη μου, δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε άλλα νοήματα ζωής και σε άλλους τρόπους θέσμισης των κοινωνιών.

Πρόοδος-συντήρηση

Επηρεασμένος απ’ αυτή την οπτική δυσκολευόμουν να τοποθετήσω τον εαυτό μου στο σχήμα πρόοδος και συντήρησης μιας και καλλιεργώ την γη περίπου όπως οι πρόγονοι μου, άρα τι είμαι προοδευτικός ή συντηρητικός; Αν αναφερθώ στη γιαγιά ενός φίλου μου η οποία του ζήτησε πριν πεθάνει να πάει στα κτήματα που την θρέψαν για να τα «αποχαιρετίσει» όπως του είπε, που θα εντάξουμε αυτή την στάση των παλιότερων αγροτών απέναντι στη φύση, στην πρόοδο ή στη συντήρηση; Υπέχει θέση νοήματος στη ζωή της γιαγιάς αυτή «η αφελής αλλά στέρεα γνώση» των παλιών ανθρώπων της υπαίθρου ότι οι άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα από το φυσικό περιβάλλον. Αν λοιπόν ορίσουμε το παράδειγμα της γιαγιάς ως δείγμα μιας κοινωνίας που απηχεί το χθες θα πρέπει να ορίσουμε και τον σημερινό τρόπο παραγωγής των αγροτών οι οποίοι είναι εντελώς αλλοτριωμένοι σε σχέση με αυτό που παράγουν, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει στο περιβάλλον και στις επόμενες γενιές. Σύμφωνα λοιπόν με την ευθύγραμμη αντίληψη για την πρόοδο θα πρέπει να ορίσουμε τη θέση της γιαγιάς ως σημείο συντήρησης και τον τρόπο καλλιέργειας της γης των σημερινών αγροτών ως σημείο προόδου.

UBUNTU

Ένα δεύτερο παράδειγμα αναντιστοιχίας με την αφήγηση της ιδέας της προόδου είναι η έννοια της αλληλεγγύης, αίτημα και πρόταγμα των ημερών μας. Ηθικά, υποτίθεται ότι οι σύγχρονες κοινωνίες, ως πιο προοδευτικές από τις προηγούμενες, εμπεριέχουν την αλληλεγγύη ως συστατικό του στοιχείο. Είναι έτσι όμως;

Ubuntu λέγεται στην γλώσσα των φυλών της υποσαχάριας Αφρικής (Ζουλού, Μασάι, κα) η αλληλεγγύη της κοινότητας. Ένας ανθρωπολόγος επισκέφθηκε την φυλή των Ζουλού (η φυλή των Ζουλού βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση), βρήκε μια ομάδα μικρών παιδιών και τους έβαλε ένα καλάθι με φρούτα σε ένα δέντρο απέναντι τους. Έπειτα τους ζήτησε να τρέξουν και όποιο παιδάκι θα έφθανε πρώτο στο δέντρο, αυτό θα έπαιρνε όλα τα φρούτα. Δίνει λοιπόν το σύνθημα, τα παιδάκια πιάνονται χέρι με χέρι, πήγαν και κάθισαν γύρω από το καλάθι και άρχισαν να μοιράζονται τα φρούτα. Τους ρώτησε ο ανθρωπολόγος έκπληκτος, επηρεασμένος από το φαντασιακό «των προηγμένων κοινωνιών», γιατί αυτό και τα πιτσιρίκια του απάντησαν Ubuntu, που σημαίνει στο εννοιολόγιο της γλώσσας των υποσαχάριων φυλών ότι, αν ένας από εμάς δεν είναι χαρούμενος, δεν μπορούμε να είμαστε και εμείς.

Αναφέρομαι σε αυτό το παράδειγμα για να δείξω ότι η κοινωνία των Ζουλού, παρόλο που είναι όχι μόνο προ καπιταλιστική κοινωνία αλλά και προ φεουδαρχική, διατηρεί την αλληλεγγύη των μελών της ως συστατικό της στοιχείο, μόνο που αυτό δεν βρίσκει αντίστοιχη θέση στην κρατούσα ιδέα της ευθύγραμμης προόδου. Δηλαδή, μια παλιότερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας, διατηρεί την αλληλεγγύη η οποία, στις εξελιγμένες κοινωνίες, είναι ζητούμενο. Μιας και μιλάμε για την αλληλεγγύη θέλω να αναφέρω  ότι όσοι από εμάς, με οποιοδήποτε τρόπο, υπερασπιστήκαμε τις κοινότητες των Τσιάπας και τους Ζαπατίστας στο Μεξικό, υπερασπιστήκαμε και δείξαμε την αλληλεγγύη μας σε προ καπιταλιστικές μορφές οργάνωσης των εν λόγω κοινωνιών. Οι 420 από τις 570 κοινότητες των Τσιάπας, λειτουργούν ακόμα και σήμερα με το εθιμικό δίκαιο, που σημαίνει προδικαιικές   κοινωνίες. Βεβαίως, οι Ζαπατίστας και η διεθνής αλληλεγγύη «εμβολίασαν» τις κοινότητες των Τσιάπας και με άλλα στοιχεία αλλά αυτό ουδόλως αναιρεί την αφήγηση μας για την αποδόμηση της ιδέας της προόδου.

Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Θα αναφερθώ και σε ένα άλλο παράδειγμα από την Γαλλική επανάσταση, δανεισμένο από το βιβλίο του Πωλ Λαφάργκ «το δικαίωμα στην τεμπελιά». Οι επίσημες αργίες πριν από τη Γαλλική επανάσταση με το παλιό καθεστώς, ουσιαστικά πριν την επικράτηση της αστικής τάξης (η οποία σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη της εξέλιξης των κοινωνιών ήταν πιο προοδευτική τάξη από τους Φεουδάρχες που ανέτρεψε) ήταν 90 μέρες τον χρόνο, εκ των οποίων οι 52 ήταν οι επίσημες αργίες της Κυριακής και οι 38  θρησκευτικές αργίες. Δηλαδή, οι άνθρωποι το ¼ της ζωής τους το περνούσαν με σχόλη, με γλέντια και με άλλες κοινωνικές και ερωτικές σχέσεις. Έρχεται λοιπόν η νεοανερχόμενη αστική τάξη, η  οποία με πρόσχημα την αθεΐα και την εκκοσμίκευση, καταργεί τις 38 θρησκευτικές αργίες, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει την εβδομάδα των 10 ημερών. Πίσω λοιπόν από το πρόσχημα της αθρησκίας, αντιλαμβανόμαστε ότι υποκρύπτονταν οι αυξημένες ανάγκες της παραγωγής των εργοστασίων τους.

Τα παραπάνω παραδείγματα αποδομούν την ιδέα της προόδου, η οποία ως ιστορική αφήγηση εξελικτικά ορίζεται κάπως έτσι: από την πρωτόγονη κοινωνία (για μερικούς ερευνητές ήταν και η κοινωνία της αφθονίας)  περάσαμε στη δουλοκτητική κοινωνία, μετά στον Φεουδαρχισμό, μετά στον καπιταλισμό και το επόμενο στάδιο που θα είναι ο σοσιαλισμός. Κομβικό στοιχείο  της εξελικτικής πορείας των κοινωνιών αυτής της αφήγησης, είναι ότι κάθε επόμενο στάδιο είναι και πιο προοδευτικό από το προηγούμενο. Έλεγε ο Μάρξ ότι ο καπιταλισμός εργάζεται με σιδερένια αναγκαιότητα προς αναπόφευκτα αποτελέσματα (τον σοσιαλισμό δηλαδή). Από εδώ πηγάζει και η σιγουριά ότι η ιστορία, εργάζεται υπέρ του διαφωτισμού, της ισότητας και της ατομικής ελευθερίας. Αυτό, κατά τον Κρίστοφερ Λας, ήταν η πηγή της Μαρξιστικής αδιαφορίας και των επιγόνων του, για την ηθικότητα των σκοπών και των μέσων, μιας και γίνεται δεκτό οτιδήποτε επιταχύνει την προλεταριακή επανάσταση. Όπως θα προσέξατε, αυτή η φαταλιστική αισιοδοξία για την πρόοδο των κοινωνιών, κατέστησε περιττούς τους δρώντες και τις προθέσεις τους. Οι πιστοί της προόδου, νομίζουν ότι έχουν την ιστορία με το μέρος τους.

Παραγωγισμός

Ας δούμε τώρα πού αλλού συναντιούνται ο φιλελευθερισμός με τον Μαρξισμό. Οι φιλελεύθεροι, υποστηρίζουν πως η πρόοδος θα γινόταν με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, άρα αφού θα μεγαλώσει η πίτα, θα φάμε όλοι, ο δε Μαρξισμός, φαντασίωνε ότι με την απεριόριστη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που θα περιέλθουν στην κατοχή της εργατικής τάξης (νομοτελειακά σχεδόν), θα μοιραστεί δικαιότερα ο πλούτος και η εργασία. Ο παραγωγισμός, λοιπόν, συνέχει και τις 2 θεωρίες. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα να σαρωθούν άπειρες μικρές και μεγάλες αφηγήσεις ζωής και παραγωγής, μια  πανσπερμία κοινοτήτων που διεκπεραίωναν παραγωγικά και διοικητικά τη ζωή τους, που ήταν μέρος του πλούτου της ανθρωπότητας. Οι επίγονοι του Μάρξ, επηρεασμένοι από αυτή την αφήγηση, καταστρέψανε οποιαδήποτε προκαπιταλιστική μορφή οργάνωσης των κοινωνιών, μιας που ο εξηλεκτρισμός της χώρας και η βαριά βιομηχανία αποτελούσαν την καρδιά και τους πνεύμονες του σοσιαλισμού (ΒΙ Λένιν) και για να μην ξεχνιόμαστε, επί Στάλιν, έγινε η βίαια κολεκτιβοποίηση της αγροτιάς. Η αγροτική Σοβιετική Ένωση, πριν την επανάσταση του 1917, ήταν οργανωμένη σε κοινότητες (τα αγροτικά κοινόβια Μιρ). Ο θεσμός των Μιρ, ήταν μια μορφή αυτοοργάνωσης, μια πανάρχαια μορφή αγροτικής κοινοκτημοσύνης που λειτουργούσε με δημοκρατική συγκρότηση και αλληλέγγυα ευθύνη μεταξύ των μελών της από τον 11^ο αιώνα και μετά, αδιαλείπτως. Το γεγονός ότι ο θεσμός των Μιρ κάλυπτε σε πολλές περιφέρειες το 60% του αγροτικού πληθυσμού, δείχνει πως ήταν κοινωνικά αποδεκτός. Στην έκδοση του κομουνιστικού μανιφέστου το 1882, στον πρόλογο του ο Μάρξ και ο Ένγκελς, προτρέπουν τους Ρώσους να ακολουθήσουν τη Ρώσικη παράδοση του κοινοτισμού, γιατί αυτός θα είναι ο γρηγορότερος και ασφαλέστερος δρόμος προς τον σοσιαλισμό (επιστολή του Μάρξ προς τους Ρώσους Μιχαϊλόφσκι και Βέρα Ζάζουλιτς).

Ο Μεσιανισμός της προόδου

Αν στην εποχή του Μάρξ η μόλυνση του περιβάλλοντος και η περατότητα των φυσικών πόρων δεν ήταν τόσο εμφανής όσο στις μέρες μας, σήμερα δεν μπορούμε να αδιαφορούμε. Αυτό, που φέρνει η ιδέα της αποανάπτυξης στη συζήτηση, είναι ότι η διαρκής ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων προσκρούει στην περατότητα των φυσικών πόρων. Ο Νικόλας Γκεοργκέσκου Ρόεγκεν, γράφει ότι σε ένα πεπερασμένο πλανήτη, δεν μπορούμε να μιλάμε για απεριόριστη ανάπτυξη.

Τέλος, χρειάζεται να αποδομηθούν και οι «πυλώνες» της προόδου και της διαρκούς ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων που δεν είναι άλλες από την επιστήμη και την τεχνολογία. Καλλιεργήθηκε και στις μέρες μας κατασκευάζεται διαρκώς ένας λανθάνων μεσιανισμός της επιστήμης και της τεχνολογίας (παρά το κουρέλιασμα τους από το ατύχημα της Φουκουσίμα). Ο μεσιανισμός αυτός, καλλιεργεί την προσδοκία (πίστη μήπως;) ότι τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον που είναι απόρροια πολιτικών, οικονομικών και φαντασιακών επιλογών των κοινωνιών, θα μας τα λύσει η επιστήμη και η τεχνολογία (μεταλλαγμένα τρόφιμα ως απάντηση στην πείνα, φθηνή και απεριόριστη ενέργεια με την υποσχόμενη διάσπαση του υδρογόνου και η ανακάλυψη του «σωματιδίου του Θεού» από το CERN. Μια λέξη-έννοια επαναλαμβάνεται διαρκώς από το πολιτικό προσωπικό και τους τεχνικούς της εξουσίας στην χώρα μας: ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη… Ενίοτε δε, τη βαπτίζουν βιώσιμη, αειφόρο, πράσινη ανάπτυξη. Αν επιλέξαμε τον όρο αποανάπτυξη, το κάναμε συνειδητά γιατί θέλουμε να πλήξουμε το κεντρικό φετίχ αυτής της κοινωνίας, να αποδομήσουμε το εννοιολογικό υπόστρωμα του καπιταλισμού και να αποαποικίσουμε το κεντρικό φαντασιακό του ανθρωπολογικού τύπου του καπιταλισμού που είναι η πρόοδος μέσω της ανάπτυξης, της κατανάλωσης με τη χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας.

 

αναδημοσίευση από ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ

Το πετρέλαιο και οι σεισμικές έρευνες σκοτώνουν.

 

TINA: επικοινωνιακός πόλεμος ή αλλιώς προπαγάνδα.

Οι αθεράπευτα μνημονιακοί φίλοι μου (κρυφονεοφιλεύθεροι φασίστες)

– κάνουν σα να μη συμβαίνει τίποτα με τα παλιά αλλά και τα καινούρια μέτρα. Άλλωστε προσωπικά μπορεί και να μην τους αφορούν.

– επικεντρώνουν στην, προβάλλουν την, ανάπτυξη που θάρθει. Δε μας λένε όμως ότι θα δουλεύουμε εξαθλιωμένοι για ένα κομμάτι ψωμί.

– επικεντρώνουν στα, προβάλλουν τα, μέτρα ελάφρυνσης των δανειοληπτών που θα παρθούν. Αν παρθούν…

– διακινούν φιλανθρωπία και αλληλεγγύη για να περάσει η μπόρα. Νάχουμε και τη συνείδησή μας ήσυχη.

– προβάλλουν τους εαυτούς τους ως ορθολογιστές και τους αντιπάλους ως ανορθολογιστές. ΤΙΝΑ: There Is No other Alternative.

Εντυπώσεις απ’ την ελληνική επαρχεία. ΙΙ.

Ή συμβολή στη κατανόηση του είδους της χώρας την οποία κατοικούμε.

Καλοκαίρι του 2012 στο δρόμο προς φημισμένο ξωκλήσι.

Βρισκόμαστε πέντε με έξι χιλιόμετρα πριν το θαυμαστό εκκλησάκι και στα δεξιά ανοίγεται πρόσφατα σκαμμένος χωματόδρομος. Μια πινακίδα ξύλινη ενημερώνει πως σε μερικές εκατοντάδες μέτρα υπάρχει κρύα βρύση και προσκυνητάρι του Κοσμά του Αιτωλού.

Παρκάρουμε δεξιά στην άσφαλτο και ακολουθούμε με τα πόδια το χωματόδρομο. Μετά από περίπου τριακόσια μέτρα και αφού έχουμε περάσει στ’ αριστερά μας τρία χειμωνιάτικα ρυάκια φθάνουμε σε μικρό άνοιγμα. Το άνοιξαν οι μπουλντόζες και το προορίζουν για πάρκινγκ αυτοκινήτων.  Ακολουθεί μονοπάτι πενήντα μέτρων, πετροχτισμένο. Και φθάνουμε σε πηγή που αναβλύζει από τη ρίζα δύο πλατάνων. Γύρω γύρω ο τόπος έχει χτιστεί με πέτρα.

Απέναντι απ’ τη πηγή σε απόσταση τριών-τεσσάρων μέτρων έχει στηθεί ξυλοκατασκευή που φιλοξενεί εικονίτσες και έντυπα. Το προσκυνητάρι.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια προσπάθεια ανάπτυξης του τόπου. Ανάπτυξη με όλη τη σημασία της λέξης. Τη σημασία της καταστροφής.

Αντί να συντηρήσουν το προϋπάρχον από δεκάδες χρόνια, για να μην πούμε αιώνες, μονοπάτι που οδηγούσε στη πηγή προτίμησαν την εξαρχής κατασκευή χωματόδρομου πλάτους τεσσάρων μέτρων. Με τη συνακόλουθη καταστροφή πανύψηλων δένδρων.

Όμως η φύση δεν δαμάζεται εύκολα. Το χειμώνα τα ρυάκια που προανέφερα θ’ ανοίξουν κάθετα στο χωματόδρομο μεγάλα χαντάκια παρασέρνοντας το χώμα. Θα χρειασθεί να ξαναδουλέψουν οι μπουλντόζες για να βάλουν τσιμεντοσωλήνες που θα οδηγούν το νερό κάτω απ’ το χωματόδρομο. Ίσως τελικά να οδηγηθούν στην οριστική λύση, την ασφαλτόστρωση.

Θ’ αναρωτηθείτε: γιατί όλ’ αυτά; Γιατί αυτό καταλαβαίνει ένας τοπικός κληρικός. Θέλει να μετατρέψει την ευρύτερη περιοχή σε τόπο προσκυνήματος. Και οι γριές και οι γέροι δεν μπορούν να περπατάνε. Καβάλα παν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε. Γι’ αυτό κόβουμε τα πλατάνια και φτιάχνουμε δρόμους.

Κι όλ’ αυτά με τις ευλογίες του δημάρχου και της τοπικής κοινωνίας.

 

Αυξήσεις στα τιμολόγια της Vodafone ! !

Συνολική αύξηση τα μνημονιακά χρόνια: 27,95%

19/05/2011 – 18/06/2011      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     12,70 €

19/06/2011 – 18/07/2011      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     13,82 €

Αύξηση    13,82 € – 12,70 € = 1,12 €    ή   1,12/12,70 = 0,0882

δηλαδή   + 8,82 % το 2011

18/07/2012 – 17/08/2012      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     14,23 €

Αύξηση    14,23 € – 13,82 € = 0,41 €    ή 0,41/13,82 = 0,0297

δηλαδή    + 2,97 %  το 2012

Κι έχει και συνέχεια

18/07/2013 – 17/08/2013      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     14,63 €

Αύξηση  14,63 – 14,23 = 0,40 € ή 0,40/14,23 αύξηση σε ένα έτος  +2,81 % το 2013.

18/01/2014 – 17/02/2014      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     15,44 €

Αύξηση 15,44 – 14,63 =  0.81 € αύξηση σε ένα εξάμηνο (!!!)  + 5,54 %

Να περιμένουμε κι άλλη αύξηση εντός του 2014;

και ναι, να και η επόμενη αύξηση εντός του 2014

18/08/2014 – 17/09/2014      ΠΑΓΙΑ ΤΕΛΗ VF 60+Parent                     16,25 €

Αύξηση 16,25 € – 15,44 € = 0,81 € αύξηση σε ένα εξάμηνο (!!!)  + 5,24 %

ΕΤΗΣΙΑ αύξηση το 2014 σε ποσοστό + 11 %

Ελεύθερη καπιταλιστική αγορά  = μείωση μισθών + αύξηση κερδών.

Εν μέσω κρίσης ενώ μειώνουν τους μισθούς και αφήνουν εκατομμύρια ανέργους κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μη μειωθούν τα κέρδη τους.

Δείτε εδώ και τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ.

 

Ευρωπαϊκή εντολή: “Να ξεριζώσουν τα αμπέλια οι αγρότες που δεν τα έχουν δηλώσει”

Δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ του Πύργου Ηλείας.

Μπήκαν σε περιπέτειες 500 αγρότες στην Ηλεία!

Ηλεία ( 19/05/2012 11:15 )

 

Σε περιπέτειες έχουν μπει 500 περίπου  αγρότες στην Ηλεία(όπως αποκάλυψε με πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφημ. ΠΑΤΡΙΣ) έπειτα από την αυστηρή εντολή- οδηγία που δόθηκε από την Ευρωπαική Ένωση στην χώρα μας  ότι κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν.    Η Δνση Αγροτικής Οικονομία έχει ήδη ενημερώσει τους δήμους για το θέμα ζητώντας να κληθούν οι αγρότες- αμπελουργοί πριν βρεθούν προ εκπλήξεως με τα τσουχτερά πρόστιμα.

 

Η Δντρια της υπηρεσίας Μπέκυ Σπυροπούλου ερωτηθείς χθες για το θέμα  που έχει ανακύψει επεσήμανε ότι  τα εξής:  

 

« Για όλα τα αμπελοτεμάχια που είναι φυτευμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από την Υπηρεσία σχετική άδεια. Εάν φυτευθεί οινάμπελος χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Οι κάτοχοι αμπελοτεμαχίων που έχουν φυτευθεί δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται και υποχρεούνται να τα εκριζώσουν με ίδια δαπάνη.  Στην περίπτωση επισημαίνει που δεν προβούν στην εκρίζωση αμέσως, επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία κοινοποίησης του προστίμου μετά την παρέλευση του οποίου διπλασιάζεται, εφόσον η παράνομη φυτευμένη έκταση συνεχίζει να υφίσταται.»

 

Τα σταφύλια που προέρχονται από αμπελοτεμάχια φυτευμένα μετά το έτος 1998 χωρίς άδεια απαγορεύεται να οινοποιούνται, οπότε δεν δύνανται να αναγράφονται στη Δήλωση Συγκομιδής.Επίσης πρέπει τα στοιχεία της Ενιαίας Ενίσχυσης να ταυτίζονται με τα στοιχεία της Δήλωσης Αμπελοκαλλιέργειας.

http://www.patrisnews.com/news_details.php?id=9887

Γιώργος Κ.Ροζής

 

Σχετική ανακοίνωση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

Π.Ε. Αιτωλ/νίας: Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας ενημερώνει τους αμπελοκαλλιεργητές ότι όλες οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν μετά την 1/8/1998, είναι παράνομες, εκτός των φυτεύσεων που έγιναν βάσει δικαιωμάτων που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Σύμφωνα με το με αριθμ. 351/49474/25-04-2012 έγγραφο του ΥΠ.Α.Α.Τ. (Διεύθυνση ΠΑΠ-ΔΕΝΔΡ/ΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ), οι παραπάνω φυτεύσεις θα πρέπει να εκριζωθούν άμεσα με ευθύνη και έξοδα των κατόχων τους.

Επιπλέον, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Αιτωλ/νίας ενημερώνει όλους τους αμπελοκαλλιεργητές ότι θα προχωρήσει σε ελέγχους για την εφαρμογή του μέτρου.

Με λίγα λόγια αυτό που ζούμε.

http://www.youtube.com/watch?v=qIYEFIo8lbo

Μιλάει ο Γιάννης Μηλιός (εκδότης του περιοδικού ΘΕΣΕΙΣ, υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ).

Περί χρέους και χρεωκοπίας.

Για να μην ξεχνάμε τις αιτίες του χρέους.- H μεγάλη συμμετοχή των κερδών και η αντίστοιχα μικρή συμμετοχή των μισθών στο παραγόμενο προϊόν. Ενώ τα κέρδη εξάγονται (π.χ. διαμερίσματα στο Λονδίνο, καταθέσεις στην Ελβετία), οι μισθοί καταναλώνονται εντός της χώρας έστω και σε εισαγόμενα προϊόντα.

– Σε όλη τη Δυτική Ευρώπη οι έμμεσοι φόροι είναι 35% και οι άμεσοι φόροι είναι 65% του συνόλου των φόρων. Στην Ελλάδα είναι τούμπα η σχέση: οι έμμεσοι φόροι είναι 65% και οι άμεσοι φόροι είναι 35% του συνόλου των φόρων.

– Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε μια φτωχή(;) χώρα κόστισαν 32 δις.

– Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις:
Υπάλληλοι των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού με σύνταξη στα 41 έτη (όχι υπηρεσίας αλλά ζωής!!!).
Γυναίκες με σύνταξη στα δεκαπέντε χρόνια υπηρεσίας.
Αγροτικές συντάξεις σε ανθρώπους που δεν έχουν πατήσει σε χωράφι.
και αυτά όλα για να εξαγοράζονται ψήφοι προς στήριξη των αστικών κομμάτων.