Για το μέλλον(;!) της Αττικής.

Δεν αρκεί να διεκδικούμε ακύρωση των επεκτάσεων των αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας, βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς και δημιουργία ποδηλατόδρομων.
Από προσωπική εμπειρία αλλά και απ’ την εμπειρία φίλων και γνωστών συμπεραίνω πως είναι πολύ εύκολο η πλειοψηφία του κόσμου να τεθεί με το μέρος του ΥΠΕΧΩΔΕ και να ζητά και άλλους αυτοκινητοδρόμους προκειμένου να διασχίζει την Αττική απ’ άκρου σ’ άκρου μέσα σε 15 λεπτά. Όπως Αμερική …..
Όμως αυτό θέλουμε; Αυτό ονειρευόμαστε; Να ζούμε εν μέσω αυτοκινητοδρόμων και ΙΧ; Μέσα στο θόρυβο και τη μόλυνση;Ξέρετε πολλές χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου που ο μισός πληθυσμός είναι συγκεντρωμένος σε μια και μόνο πόλη; Τη δεκαετία του 90 η Αθήνα έφθασε τα οριά της. Γι’ αυτό και ουσιαστικά έπαψε να μεγαλώνει. Απ’ τους Ολυμπιακούς του 2004 και μετά ξαναπαίρνει την ανηφόρα. Βοήθησε πολύ και η Αττική Οδός. Ο στόχος είναι τα 15.000.000 κάτοικοι σε όλο το νομό Αττικής. Ξαναρωτάω αυτό θέλουμε; Θα μου πείτε μας ρώτησε κανείς; Ναι!! Η ελεύθερη αγορά. Αυτή η αγορά και η ιδιωτική οικονομία που φτιάχει μεζονέτες μέσα σε δάση και πάνω στο κύμα για να τις πουλήσει πανάκριβα σε όσους μπορέσουν να φύγουν μέσα απ’ τα γκέτο των πολυκατοικιών.

Το αίτημα, λοιπόν, πρέπει να είναι άλλου τύπου ανάπτυξη. Πείτε τη οικολογική, ανθρώπινη, δημοκρατική όπως θέλετε. Αλλά το βασικό χαρακτηριστικό θα είναι ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ.

Πόσο πιο έξυπνοι είναι οι Ελβετοί ή οι Βούλγαροι (πληθυσμός όσο η Ελλάδα) που δεν έχουν πόλη πάνω από ένα εκατομμύριο;