Ο πραγματικός συντελεστής άμεσης φορολόγησης ενός εκπαιδευτικού ( = χαμηλόμισθου δημοσίου υπαλλήλου).

για το εισόδημα του 2016
μεικτά	16.214,7
κρατήσεις	4.936,3
καθαρά	11.278,4
συντελεστής πραγματικής φορολόγησης				30,44%

Υ.Γ. ο πραγματικός συντελεστής φορολόγησης προκύπτει όταν στον άμεσο φόρο προσθέτουμε και τις ασφαλιστικές εισφορές.

Όριο φτώχειας

Το όριο φτώχιας είναι το 60% του κατά κεφαλήν ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ).
Που σημαίνει με 180 δισ. € ΑΕΠ / 10.000.000 κατοίκους = 18.000 € κατά κεφαλήν ακαθάριστο εθνικό εισόδημα (ΑΕΠ).

Άρα όριο φτώχειας στην σημερινή μνημονιακή Ελλάδα: 60% του 18.000 € = 10.800 € κατ’ έτος ή το μήνα 900 € κατ’ άτομο.

Το ερώτημα αμείλικτο: Γιατί φορολογούνται οι φτωχοί;

Εκ των υστέρων συμπλήρωση:
Λάθος. Γράψτε λάθος. Το όριο φτώχειας ορίζεται [αυτός κι αν είναι πολιτικός και όχι επιστημονικός (γιατί τέτοιος δεν υπάρχει) ορισμός] ως το 60% του διάμεσου εισοδήματος (εδώ ο ορισμός απ’ τη Eurostat) και όχι του κατα κεφαλήν ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ). Οπότε μπορεί νάχει δίκιο ο Κατρούγκαλος. Τα 384 € μπορεί και νάναι πάνω απ’ το όριο φτώχειας. Τι να πεις …

Σημείωση: Τι είναι διάμεσο εισόδημα; Το εισόδημα πάνω απ’ το οποίο έχει το 50% των κατοίκων μιας χώρας και κάτω απ’ το οποίο έχει το άλλο 50%.

Ποιος ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ συντελεστής φορολόγησης των φτωχών;

Π.χ δημόσιος υπάλληλος, έγγαμος με 1 παιδί:

φορολογικό έτος 2014

ακαθάριστες αποδοχές: 15546,16

κρατήσεις για ασφάλιση: 15546,16 – 11375,90 = 4.171 €

φορολογητέο εισόδημα: 11.375,90 €

άμεσος φόρος 414,58 €

ποσό προς κατανάλωση: 11375,9 – 414,58 = 10969,32 €
πληρωμή σε ΦΠΑ = 10961,13 * 0,18 = 1973€

τελικό καθαρό ποσό προς κατανάλωση: 10969,32 – 1973 € = 8988,32 €

τελικος συντελεστής φορολόγησης 15546,16 – 8988,32 / 15546,16 = 42,18 %

Έτσι …. Για να μην παραπονιούνται οι πλούσιοι για το 65%.

Υ.Γ. Δεν συζητάμε περί ΕΝΦΙΑ μιας και το θέμα είναι η φορολογία εισοδήματος (άμεση και έμμεση).

Τι εστί πλούτος; Πώς φορολογούμε δίκαια το πλούτο;

Το φορολογικό σύστημα σε μια δημοκρατία είναι τόσο κρίσιμο που θα έπρεπε να μπει σε διαβούλευση για τουλάχιστον 8 μήνες. Στη συζήτηση συμμετέχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες μέσα απ’ το ραδιόφωνο, τη τηλεόραση, το διαδίκτυο. Στη συνέχεια μια επιτροπή της βουλής θα ετοίμαζε ένα νομοσχέδιο του οποίου τα άρθρα θα έμπαιναν σε δημοψήφισμα ένα ένα.

Συμβολή σε μια μελλοντική συζήτηση: Δεν είναι τόσο δύσκολο ν’ απαντήσουμε στο ερώτημα «τι εστί πλούτος;» Η απάντηση βρίσκεται γύρω από μια λέξη: αναλογικά.
Δηλαδή: κατ’ αρχήν θέτουμε αφορολόγητο για τα εισοδήματα μέχρι π.χ. 12.000 € ενώ ταυτόχρονα τα βάζουμε όλα στην ιδια κλίμακα αθροιστικά (μισθοί, συντάξεις, ενοίκια, μερίσματα από ομόλογα και μετοχές, κ.λ.π.)
Αφορολόγητο και για την ακίνητη περιουσία. Π.χ. 200.000 αντικειμενική αξία για το σύνολο των ακινήτων. Απ’ αυτά τα όρια και πάνω κλιμακωτά φορολογία με αυξανόμενους συντελεστές. Πχ. απ’ τα 12.000 € ως τα 22.000 € φόρος 10% για τα 22.000 έως 32.000 φόρος 15%, για τα 32.000 έως 42.000 φόρος 20%, για τα 42.000 έως 52.000 φόρος 30%, για τα 52.000 έως 62.000 φόρος 40%, για τα 62.000 έως 72.000 φόρος 45%, για τα 72.000 έως 82.000 φόρος 50%, για τα 82.000 έως 92.000 φόρος 55% και για τα πάνω απ’ τις 100.000 € φόρος 60% και για την ακίνητη περιουσία: απ’ τα για τα 200.000 € έως 500.000 φόρος 1%, για τα 500.000 έως 700.000 φόρος 1,5%, και για τα πάνω από 700.000 € φόρος 2%. Δεν είναι απλό;

Γιατί πνίγεται ο Βαρουφάκης σε μια κουταλιά νερό; Ή αλλιώς όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Και κάποιες παρατηρήσεις: ι) To αφορολόγητο θα μπορούσε ν’ αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών: για το 1ο 500 €, για το 2ο 1000 €, για το 3ο 1500 € και για το 4ο και πάνω από 2000 €. ii) φορολογούμε τα καθαρά ποσά από κέρδη, μισθούς, μερίσματα, κ.λ.π.

ιιι) επειδή πάντα θα υπάρχει μαύρη οικονομία εφαρμόζουμε πόθεν έσχες (για κάθε αγορά αυτοκινήτου, σκάφοους, ακινήτου) και φορολογούμε όποια ποσά δεν δικαιολογούνται με 60 %
ιv) επίσης πόθεν έσχες για τις ετήσιες αυξήσεις σε καταθέσεις, μετοχές και ομόλογα.

ΓΙΑΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Γιατί οι οικονομικές αποφάσεις-επενδύσεις δεν μπορεί να είνσι αποφάσεις, στη καλύτερη περίπτωση μιας μικρής ομάδας επενδυτών και στη χειρότερη  αποφάσεις ενός ανδρός. Ή αλλιώς γιατί έχει έρθει ο καιρός για δημοκρατία όχι μόνο στη πολιτική αλλά και στην οικονομία.

Μα πώς μπορούν να παρθούν οικονομικές αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο;
Ας δούμε δύο βήματα:
1. στο χώρο των επιχειρήσεων με δημοκρατικούς συνεταιρισμούς.
2. στα δημόσια οικονομικά με συμμετοχικούς κρατικούς προϋπολογισμούς και δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας πολιτών για τη κατανομή των κονδυλίων και το φορολογικό σύστημα.

Και άμεσα ανακατανομή των φορολογικών βαρών. Ή αλλιώς πληρώνουν οι πλούσιοι και οι έχοντες μεγάλο ετήσιο εισόδημα με ταυτόχρονη ελάφρυνση των υπολοίπων.