Για μια δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων.

Τι είναι λοιπόν δημοκρατία και ειδικότερα εντός του Πανεπιστημίου ή και των σχολείων ακόμα;

Ι. καμμία απόφαση δεν είναι ανεξέλεγκτη. Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται από όλους τους συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική ζωή με συγκεκριμένες διαδικασίες.

ΙΙ. Τα όργανα διοίκησης εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία φοιτητών, καθηγητών, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού. Ισχύει αυτό σήμερα και δεν το ξέρω; (προφανώς με σταθμισμένη συμμετοχή. π.χ. 15% για το βοηθητικό προσωπικό, 35% για τους φοιτητές και 50% για το εκπαιδευτικό προσωπικο).

ΙΙΙ. Κάθε απόφαση των διοικητικών οργάνων πρέπει να μπορεί να παραπεμφθεί για έγκριση-ακύρωση στο σύνολο των συμμετεχόντων στη πανεπιστημιακή ζωή. Άρα εσωτερικό δημοψήφισμα μετά από συλλογή υπογραφών του, π.χ., 10% των φοιτητών, του διδακτικού προσωπικού και των υπαλλήλων του πανεπιστημίου.

IV. Αξιολόγηση όλων από όλους. Μια σχετική πρόταση αλλά για τη δευτεροβάθμια θα βρείτε εδώ: https://axiologisiekpaideutikon.wordpress.com/%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7/

Μετά τα παραπάνω έχει ακόμα νόημα να συζητήσουμε για το ρόλο των φοιτητικών παρατάξεων και των κομμάτων και τη συνεπαγόμενη διαφθορά;

H “αξιολόγηση” του καθηγητή Peter Higgs.

Ο Peter Higgs, ο Βρετανός φυσικός το όνομα του οποίου φέρει το μποζόνιο Higgs, πιστεύει ότι σύμφωνα με το σημερινό ακαδημαϊκό σύστημα αξιολόγησης, δεν θα βρισκόταν πανεπιστήμιο να του δώσει δουλειά. Είναι βέβαιο ότι δεν θα κρινόταν αρκετά … παραγωγικός!

Σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Guardian καθώς πήγαινε στην Στοκχόλμη για να παραλάβει το βραβείο Nobel φυσικής 2013, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:

• Δεν  έχει  στείλει  ποτέ  του  ένα  e-mail,  δεν  χρησιμοποιεί το  διαδίκτυο, δεν  έχει  καν  χρησιμοποιήσει  κινητό  τηλέφωνο και  δημοσίευσε  λιγότερες  από  10  εργασίες, μετά  την  πρωτοποριακή του  εργασία  –  δημοσιεύτηκε το 1964 (η οποία  προσδιόριζε  τον  μηχανισμό που προσδίδει μάζα στα υποατομικά  σωματίδια).
• Ο  ίδιος  αμφισβητεί την πιθανότητα να επιτευχθεί σήμερα μία παρόμοια ανακάλυψη δεδομένου ότι  η  σημερινή  ακαδημαϊκή νοοτροπία  απαιτεί  από  τους  επιστήμονες να συνεργάζονται με αποκλειστικό  σκοπό την παραγωγή όσο το  δυνατόν  περισσότερων δημοσιεύσεων. «Είναι  δύσκολο  να  φανταστεί  κανείς  πώς θα μπορούσα  στις  σημερινές  συνθήκες να  έχω την απαιτούμενη γαλήνη και ηρεμία για  να  κάνω ό,τι έκανα το 1964».
• Δήλωσε κατηγορηματικά ότι θα είχε σίγουρα απολυθεί αν δεν είχε προταθεί για το  Νόμπελ  το  1980. Όπως  έμαθε  αργότερα,  οι αρχές του πανεπιστημίου του  Εδιμβούργου έκριναν ότι «υπάρχει πιθανότητα  να  πάρει το βραβείο  Νόμπελ –και αν δεν τα καταφέρει μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε ανά πάσα  στιγμή».
• Προκάλεσε  αμηχανία  στο  τμήμα  του  όταν  άρχισαν  οι  διαδικασίες «αξιολόγησης  των  ερευνητών».  Στο  έγγραφο που κυκλοφόρησε στο  τμήμα και ζητούσε «τον  κατάλογο  με  τις  πρόσφατες δημοσιεύσεις» του κάθε ερευνητή, η  απάντηση του  Higgs ήταν μονολεκτική: «Καμία».
• Μέχρι  τη  στιγμή  που  συνταξιοδοτήθηκε  το  1996,  αισθανόταν  άβολα  με  τα  νέα  ακαδημαϊκά  ήθη.  «Μετά  την  αποχώρησή μου κάποια στιγμή επισκέφθηκα ξανά το  τμήμα μου, αρκετά  χρόνια μετά. Αισθάνθηκα εντελώς εκτός κλίματος. Ο τρόπος  έρευνάς μου δεν ήταν πια αποδεκτός και δεν θα έβρισκα πουθενά δουλειά. Κανένας δεν θα με  θεωρούσε  αρκετά  παραγωγικό»
• Ο  Higgs αποκάλυψε επίσης ότι η  καριέρα του είχε τεθεί σε κίνδυνο εξαιτίας των  διαφωνιών του με την  ηγεσία  του πανεπιστημίου ως προς τον χειρισμό των φοιτητικών διαδηλώσεων καθώς και την συμμετοχή  του πανεπιστημίου σε εταιρείες  της  Νότιας  Αφρικής  κατά τη διάρκεια  του  καθεστώτος του απαρτχάιντ.
• Εκφράζει  τη λύπη του για το  ότι το  σωματίδιο που προσδιόρισε το 1964 έγινε ευρύτερα γνωστό ως το  «σωματίδιο του  Θεού»
• Είπε: « Μερικοί  άνθρωποι  παραπαίουν μεταξύ επιστήμης και θεολογίας. Ισχυρίζονται ότι αυτό που  συνέβη στο CERN αποδεικνύει  την ύπαρξη του Θεού». Άθεος ο  ίδιος  από  την  ηλικία των 10 ετών, φοβάται  ότι  αυτό  το «παρατσούκλι»  θα  προκαλέσει  ακόμα  μεγαλύτερη  σύγχυση  στο  μυαλό  των ανθρώπων  που πιστεύουν  τυφλά  το  παραμύθι  της  δημιουργίας  του  κόσμου  σε  επτά  ημέρες – άραγε πόσο  έξυπνοι  μπορεί  να  είναι;

• Αποκάλυψε επίσης ότι απέρριψε τον τίτλο του  ιππότη το 1999, διότι θεωρεί κυνικό  το σύστημα  απονομής  τιμητικών διακρίσεων – εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες της εκάστοτε κυβέρνησης.
• Ποτέ  δεν  μπήκε  στον  πειρασμό  να  αγοράσει  μια  τηλεόραση, αλλά  πείστηκε  να  παρακολουθήσει  κάποια  επεισόδια  της σειράς «The  Big  Bang  Theory», αλλά δήλωσε πως δεν εντυπωσιάστηκε….

  Πηγή:
  http://physicsgg.me/2013/12/08/h-%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-peter-higgs/

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

ΟΙ  ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΕΣ  ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ…

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΠΙΛΟΤΟΣ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

«το παλιό και αντιδραστικό επανέρχεται,

περίτεχνα μεταμφιεσμένο σε προοδευτικό»

Μπ.  Μπρεχτ 

Το Υπουργείο Παιδείας με γρήγορους ρυθμούς οδηγεί την εκπαίδευση 30 χρόνια πίσω, νεκρανασταίνοντας τους επιθεωρητές. Με την πρόσφατη εγκύκλιο Φ. 361.22/116672/Δ1- 1/1/2012 ορίζονται τα κριτήρια αξιολόγησης διευθυντών και εκπαιδευτικών στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία (ΠΠΣ). Είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος παίζει το ρόλο πιλότου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συνολικά στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επαναλαμβάνουμε ότι σε ένα συγκεντρωτικό ή «αποκεντρωμένα» συγκεντρωτικό και αυστηρά ιεραρχικό αστικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν υπάρχει «κακή» ή «καλή» αξιολόγηση, αξιολόγηση που «βοηθάει» και αξιολόγηση που «δε βοηθάει». Συνιστά κεντρικό μηχανισμό της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και είναι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα διακυβεύματα στην εκπαίδευση.

1. Μηχανισμός ανατροπής εργασιακών σχέσεων. Κατάργηση οργανικής θέσης  και  μονιμότητας – απολύσεις. Με βάση τη συγκεκριμένη εγκύκλιο καταργείται η οργανική θέση στα Πειραματικά πρώτα, και … έπεται συνέχεια. Συγκεκριμένα ο εκπαιδευτικός με θετική αξιολόγηση καταλαμβάνει θέση για πενταετή θητεία. Η πενταετής θητεία ανανεώνεται μετά από εισήγηση του Επιστημονικού Εποπτικού Συμβουλίου (ΕΠΕΣ) «για μια ακόμα πενταετία χωρίς δυνατότητα περαιτέρω ανανέωσης». Με άλλα λόγια ακόμα και με θετική αξιολόγηση ο εκπαιδευτικός μπορεί να παραμείνει στο Πρότυπο σχολείο μέχρι 10 χρόνια. Ο εκπαιδευτικός αξιολογείται ανά διετία και εφόσον η αξιολόγηση είναι αρνητική χάνει τη θέση του. Πέρα, λοιπόν, από την άσκηση ενός τεχνογραφειοκρατικού ελέγχου πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα, η αξιολόγηση  αντιστοιχεί με το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων, το μοντέλο της ευέλικτης και ανασφαλούς εργασίας, που είναι απόρροια της αποδόμησης του «κράτους – πρόνοιας» και τηνς επιστροφής σε μεσαιωνικού τύπου ρυθμίσεις για το εισόδημα, τη σύνταξη, τις εργασιακές σχέσεις, την πλήρη καταστροφή όλων των εργατολαϊκών κατακτήσεων του εικοστού αιώνα, πράγμα που επιχειρείται τώρα στη χώρα μας με τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και την  πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε-ΔΝΤ. Είναι,  δηλαδή ο κεντρικός μηχανισμός για την υπονόμευση της μονιμότητας, την τρομοκράτηση και τις μαζικές απολύσεις.

2. ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. Το οργουελιανό αυταρχικό μοντέλο τύπου “big brother” υλοποιείται με βάση την εγκύκλιο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στα ΠΠΣ. Οι φάκελοι δεν … κάηκαν, αλλά επανέρχονται. Οι εκπαιδευτικοί στα ΠΠΣ καλούνται να υποβάλουν φάκελο στο ΕΠΕΣ, το οποίο  με τη σειρά του θα συντάξει αξιολογική έκθεση μέχρι 15/11/2012. Και από εδώ αρχίζει η βαθμολογία, άκρως υποκειμενική, για να ευνοούνται οι ημέτεροι και όσοι έχουν εύκαμπτη μέση και σκύβουν το κεφάλι!  Το σύνολο των αξιολογικών μονάδων – μορίων ανέρχεται σε 100. Μέχρι 31 μόρια βαθμολογούνται με σχετικά μετρήσιμα κριτήρια «Κατάρτιση και επιστημονικό έργο»: α. Σπουδές  μόρια μέχρι 16 (Διδακτορικό 9, Μεταπτυχιακό 5, Δεύτερο πτυχίο, δίπλωμα μετεκπαίδευσης 2). β. Πιστοποίηση γνώσεων μέχρι 4 μόρια (Πιστοποίηση γλωσσομάθειας μέχρι 3, πιστοποίηση χρήσης και αξιοποίησης των ΤΠΕ μέχρι 1 μόριο) γ. Επιστημονικό έργο μέχρι 11 μόρια  (Επιστημονικά συγγράμματα μέχρι 2 μόρια, αλλά χωρίς σαφή και μετρήσιμα κριτήρια, Άρθρα μέχρι 3 μόρια, Εισηγήσεις μέχρι 3 μόρια και «Αποδεδειγμένη συμμετοχή στο σχεδιασμό και στην εκπόνηση εκπαιδευτικού υλικού, όπως Προγράμματα Σπουδών και σχολικά εγχειρίδια» μέχρι 3 μόρια). Είναι σαφές ότι τα 11 μόρια από την «κατάρτιση και επιστημονικό έργο» δεν είναι αντικειμενικά ούτε μετρήσιμα. Πώς προσδιορίζονται και με ποια κριτήρια τα «επιστημονικά περιοδικά» στα οποία θα πρέπει να έχουν δημοσιευθεί τα άρθρα των αξιολογούμενων εκπαιδευτικών; Δεν προσδιορίζονται σαφή και μετρήσιμα κριτήρια για τις εισηγήσεις που θα γίνονται δεκτές για αξιολόγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι δε μετράει οποιαδήποτε άλλη επιστημονική δραστηριότητα εκτός από τη συμμετοχή «στο σχεδιασμό και στην εκπόνηση εκπαιδευτικού υλικού». Προφανώς για να ευνοηθούν όσοι έχουν σχέση με τη διοίκηση της εκπαίδευσης, το Υπουργείο Παιδείας και άλλους … ημετέρους  προστάτες. Μέχρι 44 μόρια βαθμολογείται η «Διδακτική εμπειρία, Προϋπηρεσία». Τα περισσότερα από αυτά τα μόρια  επίσης δεν είναι αντικειμενικά και μετρήσιμα, αλλά άκρως υποκειμενικά, έτσι ώστε στο όνομα της αξιοκρατίας να ευνοείται η ευνοιοκρατία, ο νεποτισμός και οι «καλύτεροι μαθητές» στα μαθήματα της συμμόρφωσης και της υποταγής. Μετρά: α) η «διδακτική και επιμορφωτική εμπειρία» μέχρι 5 μόρια, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και τις προδιαγραφές της ιεραρχίας της διοίκησης της εκπαίδευσης, ευνοούμενοι της διοίκησης με συμμετοχή σε προγράμματα επιμόρφωσης – συμμόρφωσης υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, β) η επιστημονική και εκπαιδευτική επάρκεια μέχρι 35 μόρια (συγκεκριμένα 20 μόρια αντιστοιχούν στον προσωπικό φάκελο–portfolio και στη διδακτική–μαθησιακή διαδικασία που είναι αποτέλεσμα της παρακολούθησης δύο διδασκαλιών από το σχολικό σύμβουλο). Μέχρι 15 από τα 44 μόρια της «Διδακτικής εμπειρίας, προϋπηρεσίας» βαθμολογείται η «Παρουσία του εκπαιδευτικού στο σχολείο».

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερου σταθμούς στην πορεία ιδεολογικής χειραγώγησης και πειθάρχησης. Οι μανδαρίνοι του Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. και η πολιτική εξουσία αποκαλύπτονται. Δε θέλουν τον εκπαιδευτικό απλά ευθυγραμμισμένο με την κρατική διδακτική, αλλά υποταγμένο και σκυφτό εντός και εκτός σχολείου. Οι δραστηριότητες που αξιολογούνται είναι όλες αυτές που ορίζονται από την επίσημη εκπαιδευτική πολιτική: «διαθεματικές δράσεις, projects, καινοτόμες δράσεις, όπως περιβαλλοντικά προγράμματα, προγράμματα αγωγής υγείας, αυτοαξιολόγηση και ένα σωρό άλλα. Απ’ όλα έχει ο μπαξές…

Και η διαδικασία ιδεολογικής χειραγώγησης, συμμόρφωσης και πειθάρχησης περιλαμβάνει και την περιβόητη συνέντευξη που βαθμολογείται με 25 μόρια. Τουλάχιστον 55 μόρια απαιτούντα από το σύνολο των 100 για να θεωρείται θετική η αξιολόγηση.

«Η προτυποποίηση δεικτών και κριτηρίων» για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αντανακλά την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη για πλήρη αντιστοίχηση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς».

3. Εκπαιδευτικοί: οι «ένοχοι» της σχολικής αποτυχίας! Oι άξονες αναφοράς της αξιολόγησης εμφανίζονται από την πολιτική εξουσία ως αδιαμφισβήτητοι, αποχρωματισμένοι από ιδεολογικά χαρακτηριστικά και αντικειμενικοί. Ποτέ όμως οι θιασώτες της αξιολόγησης δεν έχουν μπει στον κόπο να απαντήσουν πειστικά στα παρακάτω σοβαρά ερωτήματα: α) Ποιο είναι το πρότυπο του επιστημονικά καταρτισμένου εκπαιδευτικού, με το οποίο συγκρίνεται και κρίνεται ο εκπαιδευτικός που αξιολογείται; β) Ποιος εγγυάται την αμεροληψία του σε ένα κράτος της ρεμούλας και της ασυδοσίας των μηχανισμών; Και με ποιο μέτρο θα αξιολογεί; Υπάρχει παιδαγωγική μεζούρα; γ) Ποια παιδαγωγικά και επιστημονικά ρεύματα γίνονται αποδεκτά; Mόνο αυτά που «νομιμοποιεί» η κυρίαρχη ιδεολογία; δ) Πώς οριοθετείται το «επιτρεπτό» για τον εκπαιδευτικό; ε) «Nομιμοποιούνται» και ποιες πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών; στ) Ποιες κρίσεις ή προτάσεις του για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου είναι σωστές και ποιες όχι;

 Πέρα από τους μύθους της εξουσίας, η αλήθεια είναι ότι η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Γι” αυτό και δεν υπάρχουν μέθοδοι ή κριτήρια «αντικειμενικά» και «αξιοκρατικά». Mε δεδομένο, λοιπόν, ότι ορίζονται με κάθε λεπτομέρεια οι προδιαγραφές της διδακτικής μεθοδολογίας και τα πλαίσια, οι κατευθύνσεις και οι ενέργειες υποστήριξής της, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών έχει το ρόλο ελέγχου και συμμόρφωσης του εκπαιδευτικού και αποτελεί δείκτη ευθυγράμμισης σ” αυτές τις προδιαγραφές.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε, ότι σύμφωνα με τα νεότερα επιστημονικά πορίσματα γίνεται ευρύτερα αποδεκτή η αλήθεια: «Δεν υπάρχει κώδικας διδασκαλίας που να μπορεί να εφαρμοστεί παντού με τα ίδια αποτελέσματα, ούτε μπορεί να εξακριβωθεί επιστημονικά ποια διδασκαλία αποδίδει περισσότερο».

H εκπαιδευτική διαδικασία και ο εκπαιδευτικός δεν μπορούν να διασπαστούν σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία και να μετρηθούν μέσα από 2 – 3 επισκέψεις του Σχολικού Συμβούλου στην τάξη ή από τη συμμετοχή σε σεμινάρια κ.λπ. H εκπαιδευτική διαδικασία έχει χαρακτήρα δυναμικό και όχι στατικό, επηρεάζεται από πλείστους όσους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες και άρα δεν μπορεί να διασπαστεί και να μετρηθεί.

Το Υ.ΠΑΙ.Θ.Π. θεωρεί κατάλληλο το χρόνο να προβάλει συστηματικά μια, έτσι κι αλλιώς, διαδεδομένη αντίληψη σύμφωνα με την οποία για ό,τι «καλό» ή «κακό» γίνεται στα σχολεία την ευθύνη την έχει ο εκπαιδευτικός. Από το ν.3699/2011 για τα ΠΠΣ εμμέσως πλην σαφώς επιδιώκεται να συνδεθεί η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού με τις επιδόσεις των μαθητών με βάση τους στόχους του προγράμματος σπουδών.

«Το να κατηγορούμε τους καθηγητές για τα άσχημα αποτελέσματα στα τεστ, σε αστικά σχολεία με υψηλά ποσοστά φτωχών και σαφώς μη προνομιούχων μαθητών, καταγόμενων από κακόφημες περιοχές και προερχόμενων από διαλυμένες οικογένειες, είναι σα να κατηγορούμε έναν αγρότη επειδή είχε κακή συγκομιδή μετά από περίοδο ξηρασίας. Είναι σα να κατηγορούμε έναν οδηγό λεωφορείου επειδή δεν τήρησε τα δρομολόγια, ενώ μεγάλο μέρος της διαδρομής που έπρεπε να διανύσει ήταν πλημμυρισμένη»  (Paul Street, Χτυπώντας το Νεοφιλελευθερισμό στο Σικάγο).

Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι από την επίσημη αξιολόγηση ουσιαστικά «αγνοούνται» ή καταγράφονται απλώς τυπικά οι αμέτρητοι κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί παράγοντες που επηρεάζουν και συνδιαμορφώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και το εκπαιδευτικό έργο. Κοινωνική προέλευση, οικογενειακή κατάσταση, συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, υλικοτεχνική υποδομή σχολείου, αναλυτικά προγράμματα, τύπος εξετάσεων, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό κλίμα, παιδαγωγικές μέθοδοι, τα πάντα γίνονται καπνός. «Αγνοούνται» οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που διαμορφώνουν αντίξοες συνθήκες για την εκπαίδευση των μαθητών από τα ασθενέστερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα. Παραλείπονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που οδηγούν στον Καιάδα της εγκατάλειψης του σχολείου και του αναλφαβητισμού.

4.       «ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ» –  ΧΟΡΗΓΟΙ – ΑΓΟΡΑ

Απώτερος στόχος, που αποκρύπτεται επιμελώς, είναι καταρχήν η εξεύρεση πόρων για την εκπαίδευση έξω από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό οδηγεί στην προσαρμογή του επιπέδου της παρεχόμενης εκπαίδευσης στις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής κοινωνίας, αφού μειώνεται ακόμη πιο πολύ η κρατική επιχορήγηση και καταργείται σταδιακά ο όποιος ενιαίος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης. Δηλαδή, ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για ένα πιο φτωχό και διαφοροποιημένο περιεχόμενο σπουδών και αναλυτικό πρόγραμμα (ιδιωτικοποίηση-κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών). Η αγορά και οι χορηγοί βρίσκονται ήδη στα σχολεία. «Χορηγίες από γονείς, ιδιώτες, αλλά και μεγάλες εταιρίες και πολυεθνικές αναζητούν τα σχολεία, προκειμένου να καλύψουν λειτουργικά έξοδα, να κάνουν ανακαινίσεις, να αγοράσουν πετρέλαιο και να καλύψουν είδη πρώτης ανάγκης» αναφέρεται σε σχετικό ρεπορτάζ του ημερήσιου τύπου («ΕΘΝΟΣ» Σ. 13 /10 /2012).

5. ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ  και  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Χωρίς ψευδαισθήσεις για το ρόλο της αξιολόγησης οικοδομούμε μέτωπο αντίστασης–απόρριψης της αξιολόγησης. Να πάρουμε συλλογικές αποφάσεις κάλυψης, ώστε με αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων κανένα σχολείο να μη συμμετέχει σε προγράμματα αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης. Δεν αναγνωρίζουμε το ρόλο του επιθεωρητή-μάνατζερ-τιμωρού για τους νέους διευθυντές και παλεύουμε για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας στο σχολείο. Oι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να αντισταθούν στον ασφυκτικό έλεγχο του νεο-επιθεωρητισμού. Γιατί «ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους» (Δ. Γληνός). Παράλληλα μπορούν και πρέπει να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός μορφωτικού κοινωνικού κινήματος που θα διεκδικεί έναν «άλλο» ρόλο για τον εκπαιδευτικό και την εκπαίδευση.

• Καμιά συμμετοχή στο διάλογο – παρωδία και τη «διαβούλευση» – κοροϊδία  (ήδη με τα ερωτηματολόγια είχαμε μια πρώτη συλλογική νίκη, αφού ελάχιστοι εκπαιδευτικοί  τα συμπλήρωσαν). Καμιά συμμετοχή σε οποιαδήποτε διαδικασία εφαρμογής της αξιολόγησης. Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση και στην αυτοαξιολόγηση -κατηγοριοποίηση σχολείων,  μαθητών, εκπαιδευτικών.
• Ακυρώνουμε οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης στην πράξη με αποφάσεις ΕΛΜΕ., Γ.Σ. και Επιτροπών Αγώνα. Δε συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία που σχετίζεται με την εφαρμογή της (π.χ. ερωτηματολόγια, εκθέσεις «αυτοαξιολόγησης» κ.λ.π). Ειδικότερα οι συνάδελφοι από τα Πειραματικά δεν πρέπει  να υποβάλουν ατομικό φάκελο. Να μη δώσουν καμιά συνέντευξη σε κανέναν αξιολογητή. Καταγγέλλουμε, με κάλυψη των  ΕΛΜΕ, προσπάθειες Διευθυντών ή σχολικών συμβούλων να μπουν στις αίθουσες κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, γιατί διαμορφώνουν το κατάλληλο κλίμα για την εφαρμογή της αξιολόγησης. Κανείς αξιολογητής στην τάξη και στα σχολεία. Οι σύλλογοι διδασκόντων να είναι σε διαρκή επαφή με τα Δ.Σ. για να οργανώνονται οι αναγκαίες παρεμβάσεις και η κήρυξη της  τρίωρης στάσης, όπου χρειαστεί.
• Κάθε ΕΛΜΕ να καλέσει τους Διευθυντές των σχολείων, καθώς και τους σχολικούς συμβούλους, στη βάση των αποφάσεων του κλάδου, να πάρουν θέση ενάντια στην αξιολόγηση και να βρεθούν  στο πλευρό του εκπαιδευτικού κινήματος, κόντρα στα σχέδια του νέου επιθεωρητισμού και των απολύσεων και να ενημερωθούν ότι θα διαγραφούν από τα Σωματεία όσοι θα μετέχουν ως αξιολογητές σε οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης.
• Να πραγματοποιηθούν σε όλα τα σχολεία συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων, μαζί με το σύλλογο διδασκόντων, στις οποίες οι σύλλογοι και τα Δ.Σ. των  ΕΛΜΕ θα ενημερώνουν για τους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης.
• Κατάργηση  του  ήδη υπάρχοντος νομικού πλαισίου για την αξιολόγηση (ν. 2986 και  καθηκοντολόγιο).
• Κατάργηση του Ν. 2525 και 2640  και των νόμων 2218 και 2240 για την «αποκέντρωση».
• Όχι στο διευθυντή manager-αξιολογητή και στην κατάργηση των αρμοδιοτήτων των συλλόγων διδασκόντων.
• Δημοκρατία –παιδαγωγική ελευθερία στα σχολεία.
• Όχι στο «Νέο Σχολείο» της αγοράς.  Έξω από τα σχολεία χορηγοί και ιδιώτες.
• Κατάργηση – ανατροπή του 4024/11 για το νέο μισθολόγιο βαθμολόγιο – σφαγείο.
• Να καταργηθεί ο αντιδραστικός – αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848/2010

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ  ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

ΑΘΗΝΑ, 22/10/2012

6974438720, 2103318624, www.paremvaseisde.gr

Μόνο ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να διδάξουν ελεύθερους πολίτες.

Λοιπόν ξεκάθαρες κουβέντες: συμφωνώ πως δεν προϋποτίθενται λύσεις στα υπόλοιπα προβλήματα της παιδείας για να μιλήσουμε για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Αλλά εδώ αρχίζουν οι διαφωνίες. Εγώ είμαι με την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατική λειτουργία της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Ποιος είναι με τον αυταρχισμό των γραφειοκρατών του Υπουργείου Παιδείας;
Ποιος είναι με την αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων όπως γίνεται στην αγγλοσαξωνία; Όπου κυρίαρχο κριτήριο είναι οι επιδόσεις των μαθητών.

Το σύστημα αξιολόγησης του Υπουργείου είναι ιεραρχικό. Από πάνω προς τα κάτω. Νομίζει ότι θα επιλύσει προβλήματα; Ε, λοιπόν θα δημιουργήσει προβλήματα που θα επιτείνουν τα ήδη υπάρχοντα. Καθηγητές που τώρα εργάζονται με ζήλο θ’ αναγκαστούν ν’ ασχολούνται με τα γούστα του κάθε αξιολογητή. Θα χάσουν έτσι σιγά σιγά κάθε ενδιαφέρον για την εργασία τους και το παιδαγωγικό τους έργο.

Ποιος αξιολογητής μπορεί να εκτιμήσει την αγάπη και το ενδιαφέρον του εκπαιδευτικού προς τους μαθητές του που εκδηλώνεται κάθε στιγμή μέσα στη τάξη και το σχολείο;
Ποιος αξιολογητής μπορεί να εκτιμήσει το ζήλο του εκπαιδευτικού που αγωνιά μήπως η απορία ενός μαθητή δεν εκφράσθηκε ή αν εκφράσθηκε δεν απαντήθηκε ολοκληρωμένα.

Πώς θα αξιολογηθούν καθηγητές 50 χρονών που διδάσκουν 21 ώρες την εβδομάδα λες και είναι νεαροί 22 χρόνων;

Μόνο ελεύθεροι άνθρωποι μπορούν να διδάξουν ελεύθερους πολίτες.

Για ένα δημοκρατικό τρόπο αξιολόγησης δείτε εδώ.

Ενιαίο (;) Μισθολόγιο Βαθμολόγιο Δημοσίων Υπαλλήλων

Ισχύει από 01/09/11 αλλά εφαρμόσθηκε από 01/03/12 με αναδρομικές κρατήσεις.

Ένα παράδειγμα: απ’ τη μισθοδοσία του Ιουνίου 2012

Καθηγητής δευτεροβάθμιας με βαθμό-ΜΚ  Β1: καθαρά 1,416,50 €

Καθηγητής δευτεροβάθμιας με βαθμό-ΜΚ  Ε1: καθαρά 895,74 €

Διαφορά 520,76 €  ή 58,14% του μισθού Ε1.

Υπάρχουν όμως και βαθμοί Α και Στ.  Η διαφορά αυξάνει αρκετά.

Να το χαιρόμαστε !

Αξιολόγηση εκπαιδευτικών.

Καμιά αξιολόγηση από το κράτος, τη κομματοκρατία και τους γραφειοκράτες.

Στη διαδικασία αξιολόγησης συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στη λειτουργία του σχολείου.

Όλοι αξιολογούν όλους.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από όλους όσους τους συναντούν στην επαγγελματική τους πορεία είναι αναγκαία για τους εξής προφανείς λόγους:

– θα συνεισφέρει στη συνεχή τους βελτίωση.

– θα εντοπιστούν αντιπαιδαγωγικές πρακτικές όπως διακρίσεις, αδιαφορία, ελιτισμός κ.λ.π.

– θα εντοπιστούν καλές πρακτικές

– θα αμειφθούν καθηγητές με σημαντική προσφορά.

Η αξιολόγηση διεξάγεται στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς.

Η συμμετοχή είναι υποχρεωτική και ανώνυμη. (υποσ. 1)

Τους εκπαιδευτικούς αξιολογούν οι μαθητές τους, της προηγούμενης χρονιάς (40%) (υποσ. 2).

Ακόμα τους αξιολογούν οι συνάδελφοί τους (35%) και οι προϊστάμενοί τους  (25%).

Στους συμμετέχοντες θα δίνεται κατάλογος με τα ονόματα όλων των μελών του συλλόγου καθηγητών. Εκείνοι θα σημειώνουν ένα  βαθμό σε εικοσάβαθμη κλίμακα για κάθε ένα απ’ τα μέλη του συλλόγου καθηγητών για τα οποία έχουν άποψη.

Το τελικό αποτέλεσμα θα προκύπτει μέσα απ’ τη στάθμιση των βαθμών με τα προαναφερόμενα ποσοστά (υποσ. 3).

Προαιρετικά μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία και οι γονείς. Οι βαθμοί τους θα συνυπολογίζονται με αυτούς των μαθητών.

Καθηγητές που έχουν στη διάρκεια του σχολικού έτους πάνω από ένα μήνα αναρρωτική άδεια δεν αξιολογούνται εκτός αν οι ίδιοι το επιθυμούν. (υποσ. 4)

Η επεξεργασία και η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (ανά σχολείο) γίνεται από επιτροπή εκλεγμένων (κάθε χρόνο) καθηγητών (ανά δέκα σχολεία – ένας από κάθε σχολείο). Βασικά κριτήρια  για την εκλογή τους πρέπει να είναι η εχεμύθεια, η εντιμότητα και η ακεραιότητα.

Οι καθηγητές με αποτελέσματα αξιολόγησης κάτω απ’ τη βάση θα συναντούν μία ώρα την εβδομάδα το σχολικό σύμβουλο της ειδικότητάς τους. Μέσα απ’ τη συζήτηση για τη καθημερινή διδακτική και υπηρεσιακή πρακτική τους θα αναζητούν τρόπους βελτίωσης.

Ακόμα ο σύλλογος καθηγητών με ερωτηματολόγια θα μπορεί να διερευνά τις ανάγκες των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας (μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς) ώστε να εντοπίζει τομείς της σχολικής ζωής που μπορεί και πρέπει να βελτιώσει.

Οι τρεις πρώτοι στην αξιολόγηση (ανά σχολείο) καθηγητές θα αμείβονται επιπλέον για ένα χρόνο με το 15% του μηνιαίου μισθού τους. (υποσ. 5)

Το επιμίσθιο αυτό μπορούν να το λαμβάνουν οι καθηγητές που πρωτεύουν το πολύ για τρία συνεχόμενα έτη. Την επόμενη, τέταρτη, χρονιά το παραχωρούν υποχρεωτικά στον επόμενο.

Καμία άλλη διαφορά στους μισθούς δεν επιτρέπεται. Εξαιρούνται τα επιδόματα θέσης ευθύνης.

Το τελικό αποτέλεσμα της αξιολόγησης θα λαμβάνεται υπ’ όψιν – αθροιστικά, όλων των ετών – ως κριτήριο για την κάλυψη θέσεων ευθύνης (διευθυντές, σχολικοί σύμβουλοι, κ.λ.π.) .

1. Υποχρεωτική συμμετοχή: κάθε μέλος της εκπαιδευτικής κοινότητας υποχρεούται ως εκ της ιδιότητάς του. Η υποχρέωση αυτή δεν αποκλείει προφανώς το λευκό, δηλαδή τη μη έκφραση γνώμης.

Ανώνυμη για να αποκλείονται καταστάσεις συναλλαγής.

2. Οι μαθητές της Γ Γυμνασίου και της Γ Λυκείου αξιολογούν κατά τη τελευταία μέρα του σχολικού έτους μιας και αποχωρούν απ’ το σχολείο.

3. Τα ποσοστά είναι τόσο μικρότερα όσο μικρότερος είναι ο αριθμός των μελών της συγκεκριμένης κατηγορίας. Κι αυτό για να αποφευχθούν σημαντικές επιδράσεις στο τελικό αποτέλεσμα της αξιολόγησης λόγω ευνοιοκρατίας, εμπάθειας κ.λ.π. .

4. Πολλοί μαθητές αξιολογούν αρνητικά το καθηγητή λόγω του συγκεκριμένου γεγονότος.

5. Σε σχολεία με πάνω από 30 καθηγητές ο αριθμός των καθηγητών που δικαιούνται το επιμίσθιο θα είναι το 10% των καθηγητών.